In-play betting heet het, bij ons vooral live wedden genoemd. Een meesterlijke vondst van de online bookmakers, waarbij je tijdens een wedstrijd nog kunt inzetten op de uitslag of allerlei wetenswaardigheden, zoals wie het volgende doelpunt maakt, de cornervlag raakt of een tegenstander kraakt (let op het rijm!). Deze vorm van wedden ligt op de politieke pijnbank. Wat nu?
De Raad van Europa heeft een resolutie aanvaard, die oproept om de integriteit van de sport te beschermen door bepaalde vormen van wedden te verbieden. Voor wie af en toe de weg een beetje kwijt dreigt te raken in Europa: de Raad van Europa is een orgaan van 47 landen dat verdragen sluit, die de deelnemende landen op vrijwillige basis aanvaarden en in hun eigen wetgeving implementeren. Het is dus een ander verbond dan de Europese Unie, dat een veel dwingender karakter kent. Niettemin is het een belangrijk orgaan, dat verder reikt dan de Europese Unie, waar ‘slechts’ 27 landen bij zijn aangesloten.
Tijdens de jongste vergadering in Straatsburg, waarde RvE zetel houdt, pleitte UEFA voorzitter Michel Platini voor een verdrag, dat een groot gevaar voor de sport kan beteugelen: matchfixing, gekoppeld aan het afsluiten van online weddenschappen. Hoewel er geen enkele aanwijzing is dat de gekende bookmakers op het Europese continent op enigerlei wijze betrokken zijn bij matchfixing, kunnen zij er wel degelijk partij in zijn. Als slachtoffer om te beginnen, als zij onverwacht hoge bedragen moeten uitkeren op bepaalde weddenschappen, maar ook als gevers van gelegenheid. Het echte kwaad zit vooral bij goksyndicaten, veelal uit Azië afkomstig, die niet schromen om sporters en officials om te kopen met als doel wedstrijden of wedstrijdelementen te beïnvloeden.
De Raad van Europa lijkt het gevaar te onderkennen, maar dat deden ze al eerder. In september van het vorig jaar namen de betrokken ministers van de leden een resolutie aan CM/Rec(2011)10, waarin een reeks van maatregelen waren opgenomen om de integriteit van de sport te beschermen. De voornaamste ingrediënten zouden moeten zijn:
-het verbieden van weddenschappen met een hoog risico
-het verbieden van specifieke vormen van wedden, zoals het live wedden
-weddenschappen alleen toelaten als de organisator van het evenement daarmee akkoord gaat
-een zelf opgestelde branchecode, waaraan de bookmakers moeten voldoen
Zoals gewoonlijk loopt de politiek op de ontwikkelingen achter, daar kan de politiek ook weinig aan doen. Het live wedden heeft al een behoorlijke vlucht genomen, vooral via mobiele devices. Het is de groeimarkt voor de online bookmakers en nu ineens dreigen ze daar afstand van te moeten doen, zonder dat er overtuigend is aangetoond dat deze vorm van wedden aan matchfixing ten grondslag ligt. Maar om een epidemie te voorkomen moet je ook mensen of dieren inenten, die in een lagere risicogroep zitten. De bookmakers mogen dan ach en wee roepen als er inderdaad maatregelen komen, die hun wedijver indammen, maar we willen ook graag allemaal schone sport zien.
Toevallig zitten vandaag in Londen allerlei stakeholders met elkaar aan tafel, die hetzelfde onderwerp behandelen, maar dan in relatie tot de Olympische Spelen. De bookmakers zitten erbij en zullen ongetwijfeld uitleggen hoe ver ze zijn met het signaleren van oneigenlijke weddenschappen, dankzij geavanceerde software. Zonder ook maar iets af te willen doen aan de dringende noodzaak om matchfixing tegen te gaan, vind ik wel dat de bookmakers een faire kans moeten hebben om aannemelijk te maken dat het ook op voor hen minder ingrijpende wijze tot stand kan komen.
